รำพึงพระวาจาประจำวัน วันอังคารที่ 7 เมษายน 2563 วันอังคาร สัปดาห์ศักดิ์สิทธิ์ บทอ่านที่ 1:อสย.49:1-6; เพลงสดุดี: สดด.71:1-6, 15, 17; พระวรสาร: ยน.13:21-33, 36-38 <<องค์พระผู้เป็นเจ้าพระองค์ทรงเป็นความหวังของข้าพเจ้า>>
ทำไมพระเจ้าทรงอนุญาตให้เกิดเหตุการณ์ภัยพิบัติ ทำแท้ง เหยียดผิวและเชื้อชาติ สงครามความอยุติธรรมในสังคม และโรคระบาดโควิค-19? ทำไมผู้ดำเนินชีวิตอย่างศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจึงมีความรู้สึกว่า<<ข้าพเจ้าได้ทำงานเหนื่อยเปล่าข้าพเจ้าเสียแรงไปเปล่าๆไร้ประโยชน์>>{อสย.49:4} ทำไมชีวิตถึงต้องเป็นแบบนี้? ชีวิตมนุษย์เป็นสิ่งอัศจรรย์ ล้ำลึก ซึ่งเราเองก็ไม่สามารถเข้าใจตนเองและสถานการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในชีวิตได้ แต่หากเรามองไปที่พระเจ้า เราสามารถเข้าใจถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในขณะนี้ หรือก่อนหน้านี้ได้ พระเจ้าคือพระผู้สร้างทุกชีวิต ทุกสรรพสิ่งบนโลกนี้ พระองค์ทรงเป็น<<ความรัก>>{1ยน.4:8, 16}จุดประสงค์ของการสร้างของพระเจ้า เพื่อให้สิ่งสร้างรักพระองค์<<รักองค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของท่านสุดจิตใจสุดวิญญาณสุดกำลังและสุดสติปัญญาของท่านท่านจะต้องรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเอง>>{ลก. 10:27} แต่มนุษย์ซึ่งเป็นสิ่งสร้างของพระเจ้า ไม่ได้รักพระองค์ ตรงข้ามได้กระทำสิ่งอยู่ตรงข้ามกับความรัก นั่นคือ “บาป” แม้กระนั้นพระเจ้าทรงไถ่กู้เราทุกคนให้พ้นจากการเป็นทาสของบาปเพราะพระเจ้ารักสิ่งสร้างของพระองค์<<เรารักท่านทั้งหลาย>>{ยน.13:34}พระองค์ทรงรักเราอย่างสุดหัวใจ อย่างบริสุทธิ์ พระเจ้าทรงให้เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตของเราเพื่อ.... Ì เพื่อเปลี่ยนจิตใจที่รักพระองค์แค่เสี้ยวเดียวในชีวิตของเรามาเป็น “รักพระองค์ทั้งหมดของหัวใจ” Ì เพื่อเปลี่ยนจิตใจที่รักพระองค์อย่างตื่นเขินในชีวิตของเรามาเป็น “รักพระองค์อย่างลึกซึ้ง” Ì เพื่อเปลี่ยนจิตใจที่รักพระองค์อย่างผิวเผินในชีวิตของเรามาเป็น “รักพระองค์อย่างมีคุณภาพ” โดยการรักศัตรู พระเจ้าทรงให้มีคนอย่างยูดาส{ยน.13:21-30}เข้ามามีส่วนในชีวิตของเราคอยหักหลัง คอยทรยศเรา พระเจ้าทรงให้มีคนอย่างเปโตร{ยน.13:38}เข้ามามีส่วนในชีวิตของเรา ปฏิเสธเรา แล้วพระเจ้าทรงสอนเราให้รักคนอย่างยูดาสและเปโตรที่เข้ามาในชีวิตของเรา พระองค์จะประทานพระหรรษทานแก่เราเพื่อให้รักคนที่เราไม่สามารถที่จะรักได้ ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น โรคระบาด สงคราม เหยียดผิว เหยียดเชื้อชาติ อดอยาก ต้องอยู่แต่ในบ้าน ต้องร่วมมิสซาออนไลน์ ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นเป็นโอกาสให้เรานั้น “เติบโต” ที่จะรักพระเจ้าให้มากขึ้น ไม่ใช่ “บ่น” พระเจ้ามากขึ้น
>>เมื่อท่านทั้งหลายนอบน้อมเชื่อฟังความจริง ชำระจิตใจให้บริสุทธิ์จนรักกันฉันพี่น้องแล้ว ก็จงรักกันจากใจจริงยิ่งๆ ขึ้นเถิด<< {1ปต.1:22}
คุณพ่อเอนก นามวงษ์ รำพึงพระวาจาประจำวันได้ที่ www.kamsonchan.com
|