พระจ้าทรงตรัสสั่งให้บรรดาชาวสวรรค์ ปลอบโยนประชากรของพระองค์บนแผ่นดินนี้ การปลอบโยนไม่ได้หมายความว่า ทำให้มีความรู้สึกที่ดีแต่เป็นพระพรของพระเจ้าที่ให้สำหรับชีวิตที่เป็นอิสระจากการเป็นทาสแสวงหาความสุขใส่ตนเอง<<จง​พูด​กับ​กรุง​เย​รู​ซา​เล็ม​ให้​ประทับใจจง​ร้อง​บอก​เมือง​นั้น​ว่าเวลา​การ​เป็น​ทาส​สิ้นสุด​แล้ว>>(อสย.40:2)

          การปลอบใจของพระเจ้า ไม่ใช่เรื่องภายนอก แต่เป็นเรื่องของภายใน เป็นการให้อภัยเราแต่ละคน<<ความ​ผิด​ของ​เมือง​นั้น​ได้​รับ​การ​อภัย>>(อสย.40:2)พระเจ้าจะทรง<<​เปิดทาง​ตรง​ใน​ทุ่ง​เวิ้งว้าง​สำหรับ​พระ​เจ้า​ของ​เรา​เถิดจง​ถม​หุบเขา​ทุกแห่ง​ให้​เต็มจง​ปรับ​ภูเขา​และ​เนินเขา​ทุกแห่ง​ให้​เรียบที่​ขรุขระ​จะ​ราบ​เสมอ​กันที่​สูงๆต่ำๆจะ​ราบเรียบ>> (อสย.40:4)

          การปลอบโยนของพระเจ้าไม่ต้องพึ่งอำนาจจากมนุษย์ เพียงแต่ให้มนุษย์ ร้องเรียกหาการปลอบใจจากพระเจ้าเท่านั้น<<จง​ร้อง​ซิข้าพ​เจ้า​ตอบ​ว่า“ข้าพ​เจ้า​จะ​ต้อง​ร้อง​ว่า​อย่างไร” เสียง​นั้น​กล่าว​ว่า“มนุษย์​ทุก​คน​เป็น​เหมือน​ต้น​หญ้าความ​รุ่ง​เรือง​ทั้งหมด​ของ​เขา​เป็น​เหมือน​ดอกไม้​ใน​ทุ่ง เมื่อ​พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​บันดาล​ให้​ลม​พัด​ผ่านหญ้า​ก็​จะ​เหี่ยวแห้งดอกไม้​ก็​จะ​ร่วงโรยแน่​ทีเดียวประชากร​เป็น​เสมือน​ต้น​หญ้า หญ้า​เหี่ยวแห้งดอกไม้ร่วง​โรยแต่​พระ​วาจา​ของ​พระ​เจ้า​ของ​เรา​คงอยู่​ตลอดไป>> (อสย.40:6)

          คริสตชนที่ร้องหาพระเจ้า พระองค์จะตรัสตอบว่า <<พระ​เจ้า​ของ​ท่าน​ทรง​อยู่​ที่นี่>>(อสย.40:9)

พระ​บิดา​ของ​ท่าน​ผู้​สถิต​ใน​สวรรค์​ก็​เช่น​กัน

ไม่​ทรง​ปรารถนา​ให้​คน​ธรรมดาๆ เหล่า​นี้​

แม้​เพียง​ผู้​เดียว​ต้อง​พินาศ​ไป

มธ.18:14

คุณพ่อเอนก นามวงษ์

รำพึงพระวาจาประจำวันได้ที่ www.kamsonchan.com