พระเยซูเจ้าตรัสกับเปโตรทีสวนเกทเสมนีว่า “ท่านตื่นเฝ้าอยู่กับเราสักหนึ่งชั่วโมงไม่ได้หรือ” (มธ ๒๖:๔๐) แต่สำหรับเราขอแค่ ๑ นาทีกับพระเมตตาของพระเยซูเจ้าไม่ได้หรือ.....
“จงพักอยู่กับพวกเราเถิด พระเจ้าข้า” [ลก. ๒๔:๒๙]
วันนี้ เราได้พักใจในอารามแห่งนี้ (บ้านคราคูฟ) จงบอกชาวโลกเกี่ยวกับความเมตตาและความรักของเรา (๑๐๗๔)
วันที่ 17 มีนาคม
มีเพียงบาปหนักเท่านั้น
15 มิถุนายน (กรกฎาคม) 1937 ครั้งหนึ่ง ดิฉันได้รับรู้ทางในว่าดิฉันจะถูกส่งตัวไปอยู่บ้านอีกแห่ง ในเวลาเดียวกับที่ดิฉันได้ยินเสียงพูดในวิญญาณว่า “อย่ากลัวเลยลูกรัก เราประสงค์ให้ลูกอยู่ที่นี่ต่อไป แผนการของมนุษย์จะถูกยับยั้ง เนื่องจากแผนการของมนุษย์ต้องสอดคล้องกับความประสงค์ของเรา”
(บันทึกพระเมตตาในวิญญาณนักบุญโฟสตินา ข้อ ๑๑๘๐)
เมื่อดิฉันได้อยู่ใกล้ชิดกับองค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ตรัสกับดิฉันว่า“ทำไมลูกจึงกลัวที่จะเริ่มงานตามที่เราสั่งให้ลูกทำเล่า” ดิฉันตอบว่า “พระเยซูเจ้าข้า เพราะเหตุใดพระองค์จึงปล่อยให้ลูกอยู่ตามลำพังในเวลาเช่นนั้นแล้วเพราะเหตุใด ลูกจึงไม่รู้สึกถึงการสถิตอยู่ของพระองค์เล่า” “ลูกเอ๋ยแม้ลูกมองไม่เห็นเราในก้นบึ้งหัวใจของลูก ลูกก็ไม่อาจกล่าวได้หรอกว่า เราไม่ได้อยู่ที่นั่น เราเพียงแต่ไม่ให้ลูกได้รับรู้ถึงการประทับอยู่ของเราในตัวลูกเท่านั้นเอง และนั่นก็ไม่น่าจะเป็นอุปสรรคต่อการทำตามความประสงค์ของเรา เราทำสิ่งนี้เพื่อให้จุดหมายอันสุดจะหยั่งรู้ได้ของเราบรรลุผล ซึ่งลูกจะรู้ในภายหลัง ลูกเอ๋ย จงให้เป็นที่รู้กันโดยไม่ต้องสงสัยอีกว่า มีเพียงบาปหนักเท่านั้นที่ขับไล่เราออกไปจากวิญญาณ ไม่ใช่สิ่งอื่นใดเลย”
(บันทึกพระเมตตาในวิญญาณนักบุญโฟสตินา ข้อ ๑๑๘๑)
ภาวนาตอบรับพระเมตตา
โอ พระเยซูเจ้า ผู้อ่อนหวาน“ข้าพเจ้าไม่สมควรจะได้รับความรักมั่นคง และความซื่อสัตย์ที่ทรงสำแดงต่อผู้รับใช้ของพระองค์ เมื่อข้าพเจ้าข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปนั้น ข้าพเจ้ามีแต่ไม้เท้าเพียงอันเดียว บัดนี้ ข้าพเจ้ากลับมาพร้อมด้วยฝูงคนและฝูงสัตว์สองพวกนี้” [ปฐก.๓๒:๑๐]
พระเยซูเจ้าองค์ความรักนิรันดร “พระองค์จะทรงปกป้องท่านไว้ด้วยปีกของพระองค์ ท่านจะมีที่ลี้ภัยอยู่ภายใต้ร่มปีกของพระองค์ ความซื่อสัตย์ของพระองค์เป็นโล่กำบังและเป็นเกราะป้องกัน” [สดด.๙๑:๔]
อาแมน
คุณพ่อเอนก นามวงษ์