แบบฝึกหัด บทที่ 2 ศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการเยียวยารักษา

ตอนที่ 2 ศีลศักดิ์สิทธิ์เจ็ดประการของพระศาสนจักร
(จากหนังสือประมวลคำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก ข้อที่ 250-356)

แบบฝึกหัด : บทที่ 2 ศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการเยียวยารักษา

คำถาม จงเลือกคำตอบที่ถูกต้องที่สุด

1. พระเยซูคริสตเจ้าได้ทรงตั้งศีลอภัยบาปนี้ขึ้นเมื่อใด ?
ก. เมื่อพระเยซูทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน
ข. ในงานเลี้ยงอาหารค่ำมื้อสุดท้ายก่อนถูกจับ
ค. หลังจากที่ทรงกลับคืนชีพในค่ำวันปัสกา
ง. ขณะที่พระเยซูคริสตเจ้าทรงเสด็จสู่สวรรค์

2. การกระทำแบบใดที่บาปหนักจะสามารถได้รับการอภัย ?
ก. การพิจารณามโนธรรมอย่างเอาใจใส่
ข. การสารภาพบาปตามปกติกับพระสงฆ์
ค. การชดใช้โทษอย่างหนักเท่านั้นจึงจะลบล้างบาปได้
ง. บาปหนักไม่สามารถได้รับการอภัยจากพระสงฆ์ได้

3. ทำไมคริสตชนจึงต้องแก้บาปอยู่เสมออย่างน้อยปีละครั้งและทุกครั้งที่ทำบาปหนัก ?
ก. เป็นการสกัดกั้นให้บาปที่ทำนั้นเป็นบาปใหม่อยู่เสมอ
ข. เพือผู้ที่แก้บาปจะได้มีจิตใจสะอาดและไม่ทำบาปอีก
ค. เป็นการทำให้เรามีจิตใจที่บริสุทธิ์
ง. พระสงฆ์คือผู้ที่สามารถฟังแก้บาปและยกบาป

4. ใครคือผู้ที่จะสามารถรับศีลเจิมคนป่วยได้ ?
ก. คริสตชนทุกคนที่ใกล้จะสิ้นใจ
ข. คริสตชนทุกคนสามารถรับได้
ค. คริสตชนที่เจ็บป่วยเท่านั้น
ง. คริสตชนที่ชราภาพแล้วเท่านั้น

5. ศีลมหาสนิทในศีลเจิมคนไข้นี้เรียกว่า “ศีลเสบียง” มีไว้เพื่ออะไร ?
ก. เพื่อช่วยบรรเทาความเจ็บป่วยของผู้รับ
ข. เพื่อให้โทษของบาปที่ได้ทำตอนมีชีวิตลดน้อยลง
ค. เพื่อผู้ที่เจ็บป่วยจะได้หายจากความทุกข์ทรมาน
ง. เพื่อการเตรียมตัวในการเดินทางเข้าสู่ชีวิตนิรันดร์

ผลคะแนน =
เฉลยคำตอบ:

>> กลับหน้าหลัก <<